Tja, wat gaan we dit weekend nu weer doen? Martijn was duidelijk: NIETS! 
En dat was wel te begrijpen. Zo vlak voor je vakantie heb je het druk en je moet geen risico nemen. 
Nou, Rob, dan wij?  “Zaterdag kan ik wel gaan fietsen,” gaf Rob aan. 
Oeps, ik had de zondag in mijn gedachten… maar goed, een beetje flexibel zijn kan geen kwaad.  “Nou Rob, het is pas woensdag, dus kijk even wat je leuk lijkt.” 

Intussen struinde ik het internet af, maar veel vond ik niet – of het was te ver weg.  Rob kwam met de route: Den Helder en met de trein terug. Nou, dat was zo gek nog niet. Zaterdag zouden we een beste wind hebben, en ook gunstig: het zou zuid/zuidwest zijn en dat is, als je naar het noorden fietst, een fijne wind. Dus: besluit genomen. We gaan naar Den Helder. En als alles goed en wel is, dan moeten we ook een pannenkoek gaan eten – dat hoort zo!

Vrijdagavond mijn spullen klaarzetten, en ook nog even de weersverwachting checken. En toen zag ik:  1. Dat het bewolkt zou zijn  2. Dat er ook nog wat spetters konden vallen  3. De wind is gedraaid naar west  Nou ja, niets aan te doen. We hadden immers al treinkaartjes gekocht. 

Zaterdag was ik iets voor half negen bij Rob, en had ik al 13 kilometer getrapt – ik was al behoorlijk aan het zweten. Even gauw een bakkie, en op tijd reden we richting Leiden. Door de Nieuwe Driemanspolder en Buitenweg richting de Kniplaan om zo op de Vlieten uit te komen. En dan niet direct naar Leiden, maar eerst nog richting Voorschoten.

Op deze weg kregen we echt het gevoel van de wind die stevig in de rug blies, dus lekker peddelen door Leiden richting de Bollenstreek. En ja, het is goed dat we weten dat dit de Bollenstreek is, want er is geen bol of tulp meer te bekennen – en dat betekende ook dat het heel erg rustig was op de weg.

Met de wind mee ging het zo snel dat we er geen erg in hadden dat we Katwijk en Noordwijk al voorbij sjeesden. We lieten ook Kennemerduinen en Zandvoort links liggen, maar Bloemendaal – daar kom je niet omheen, dus dan maar erdoor. Hier is het altijd uitkijken: je hebt weinig voorrang en de auto’s doen hun best om je vol te raken. Maar zonder gedoe kwamen we aan bij de pont in Velsen. Het mooie is: deze pont is nog steeds gratis. 

Het was maar een korte stop op de pont en we moesten alweer klaarstaan om af te stappen.  Nu langs Beverwijk richting Castricum. Hier hadden we echt voordeel van de wind die uit het westen kwam. Met hoge snelheden reden we door – het kwam zelfs niet in ons op om een koffiestop te houden.
Nu via Egmond naar Bergen om dan het mooie gebied van Schoorl in te rijden. Het enige wat jammer is, is dat ze daar nog steeds een stratenmaker inzetten om een heel slecht klinkerpaadje te maken… maar goed, je moet er wat voor over hebben. De omgeving maakt veel goed. 

En dan nu via de Pettemerduinen naar Callantsoog – deze naam vind ik eigenlijk meer passen bij een Waddeneiland dan een dorp in Noord-Holland. We rijden constant over de 40 km per uur, en het kan ook – het was nog steeds niet druk. Nou ja, niet druk… op het moment dat we dat bedachten, wás het opeens druk. Alles wat de plaatselijke verhuurder verhuurde, haalden we in.  Kleine elektrische scooters met veel te dikke banden. Tandems waarvan de mensen niet alleen achter elkaar, maar ook naast elkaar reden. Dan nog een soort niet te beschrijven tandem, met één persoon voorop, bijna liggend, en één persoon erachter die ook stuurde. En dan nog fietsers die op het fietspad in de bocht staan te kijken waar ze heen moeten. Maar ook hier kwamen we goed doorheen – dus het gas ging er weer op.

Nu bereikten we de duinen van Den Helder, wat ook een hele mooie, groene omgeving is. Het is zoiets als een Alpenwei – erg mooi dus.  We reden de Zeepromenade op, en dat betekent dat we aan de pannenkoek kunnen gaan denken.  We hebben het weer gehaald – en dit keer zonder koffiestop!

Gauw naar de kazerne, waar we wel vaker komen. Een overheerlijke pannenkoek gegeten, en natuurlijk koffie. 

Mooi op tijd konden we naar de NS. Het was nu 14:00 uur en het kaartje dat we hadden mocht niet vóór 14:00 uur gebruikt worden. De intercity ging om 14:35 uur, dus we hadden nog even – en die tijd nam de trein ook. 

Wat blijkt? De intercity is geen intercity, maar tussen Den Helder en Utrecht gewoon een stoptrein. Pff… vreselijk was het. En WARM! 

De stops waren: Den Helder, Anna Paulowna, Schagen, Heerhugowaard, Alkmaar, Heiloo, Castricum, Zaandam, Amsterdam Sloterdijk, Amsterdam Centraal, Amsterdam Amstel, Utrecht Centraal. En dan hadden sommige plaatsen ook nog Noord of Zuid – en zelfs Noord én Zuid. Het was een lange reis.

Na de overstap ging het sneller. Zo snel zelfs dat ik dacht dat hij nooit op tijd kon remmen in Gouda.  In Gouda eruit – ik moest nog 8 km, Rob nog 20 km fietsen. Maar na die lange rit in de trein was dat wel even lekker. Zelfs de tegenwind was lekker.