Waddinxveen – Cauberg bijna 250KM

Na ons laatste Gravelavontuur en mijn Corona gedoe was het weer de beurt aan de Racefiets. Martijn belde met het idee om naar de Cauberg te gaan omdat de wind gunstig is. Ik kreeg het concept van de route en zag gelijk dat het een stuk door België zou gaan en met een harde NEE gaf ik aan dat ik de route zou aanpassen omdat België een NoGo was. Rob en ik hadden deze route al eens gereden tijdens een Bikepacking avontuur en ik zag het al voor mij kilometers langs een kanaal nee dat was geen optie. Martijn gaf gauw toe en mijn route werd het. Nu Rob nog! Zoals gewoonlijk gaat Rob altijd tegensputteren en geeft aan niet mee te kunnen. Nu had hij wel een goede reden hij was namelijk jarig. Met allerlei beloftes kregen we Rob toch zover om mee te gaan (wat is nieuw)

De voorbereiding was niet zo lastig, geen tassen op de fiets en in het kort dat scheelt heel veel ruimte. Nou ja voor de zekerheid een regenjasje dat moest toch kunnen. Op zaterdag weer vroeg uit de veren en om 06:15 uur op pad om om 07:00 uur bij Rob te zijn. Deze keer hadden we besloten om bij Rob te starten zodat hij na zijn verjaardagsfeest nog even kon uitslapen. Scherp 07:00 uur waren we bij Rob en konden op pad. Om Rob uit de wind te houden gingen Martijn en ik op kop.
Eerst maar eens richting Moordrecht om zo via Gouda naar Haastrecht te gaan en via de Vlist naar Schoonhoven alwaar we uiteraard de boot miste. Nou Rob was wakker en het gezeik ging beginnen wat een lol. De mensen die ook de boot op wilde namen gepaste afstand en wisten niet wat ze van deze drie musketiers moesten denken. Maar gauw de boot op om ons op weg te zetten naar Gorinchem. Als goede Gids probeerde ik nog wat zinnige weetjes er uit te gooien maar kwam al gauw tot de conclusie dat het zinloos was, dus dan maar wat versnellen en met een goede tred reden we Gorinchem voorbij waar we het eerste klimwerk kregen en dat was de brug over de Merwede naar Kerende om daar de dijk op te rijden naar Woudrichem. Nu moesten wij helemaal niet in Woudrichem zijn maar het is een heel mooi plaatsje een vestingstad en mooier dan Muiden. En de extra kilometers ach dat maakte niet uit het stadje maakte veel goed.
Verder was er weinig op te merken, Rob was weer fit en nam de kop over om hem ook niet meer af te staan. Zo reden we over dijken en langs de mooie natuur de Drunense duinen door om bij de Rustende Jager een bakkie te doen. Rob trakteerde gul met koffie en appelgebak en het was goed vertoeven hier en veel te zien. Veel startende MTB’ers en groepen E-Bikers kwamen langs. Het gevaar was dan ook om er lang te zitten dus gauw weer in de benen en op pad.
We kwamen erachter dat de wind niet erg gunstig was althans niet wat wij hadden verwacht en vaak fietste je in je eigen tegenwind, maar goed we moesten door de Cauberg was nog ver.
Nu onder Eindhoven door richting Weert. In Weert hadden we wat tegenslag er was een groot evenement en  alles was afgezet met hekken, oeps konden we er niet door? Moesten we terug? Halstarig bleven we doorrijden en gelukkig was er nog een sluiproute zodat we onze weg kuonden vervolgen. En nu op pad naar Echt alwaar Jeroen de koffie klaar had staan met echte Limburgse Vlaai.
Maar voor we er waren was het best wel afzien omdat we maar geen bord zagen dat Echt echt bestond, maar omdat ik deze route al een paar keer heb mogen maken wist ik dat het wel goed kwam en via Kelpen (je weet wel van die Asperges) kwamen we in Echt aan maar niet voor dat we de brug over de Oude Maas nog moesten beklimmen om zo via Maasbracht Echt in te rijden. Lekker in de tuin op het terras kwamen de grote monden weer terug en de mooiste verhalen galmde alweer door de tuin. Na de koffie en Vlaai werden we weer uitgezwaaid door de familie en moesten we nog 50 km om in Maastricht te komen. Via Sittard door Geleen richting Valkenburg. Nu zat ik er wel even doorheen en bedacht dat een Gelletje de redding zou zijn en gelukkig dat klopte na Geleen ging het weer voorspoedig. Door de mooie natuur van Limburg reden we door Beek en Geverik (wie kent dit niet) reden we op Valkenburg af alwaar de Cauberg is. Toch lichtelijk nerveus en niet wetende of ik de berg wel op zou komen reden we het toeristenplaatsje in en ja hoor daar kwam die pukkel en na z’n 225 km deden de benen wel pijn. Maar wat een geluk! Voor mij moest iemand afstappen en ik bedacht mij dat dit mij niet ging gebeuren. Niets deerde mij, ook de sportieve auto’s die vlak langs je om hoog scheurde met een geluid van een F1 bolide niet. Achterstevoren van ellende op mijn fiets haalde ik zelfs iemand in. Met de tranen in mijn ogen van pijn of geluk kwam ik boven om daar aan te geven dat het wel meeviel en dat de laatste 10 kilometer naar Maastricht ook wel ging lukken.
En zo gezegd zo gedaan. Nu ligt Maastricht een stuk lager dan Valkenburg dus bijna gratis reden we naar het Station om in de trein weer een grote mond te hebben.
Met Chips en Cola ging de reis voorspoedig en na een overstap in Utrecht namen we afscheid in Gouda.

Weer een mooi avontuur, weer een mooie herinnering!!