Gravelen in Nijkerk!
“Gaan we nog wat doen?” was het bericht op WhatsApp, en het kwam van Rob. Rob, die de hele week al op Zwift aan het rijden was. Nog verbaasder was ik door het bericht van Martijn, die op vrijdag zijn favoriete tochtje ging gravelen en zaterdag ook wel van de partij wilde zijn. Dus ik appte hem persoonlijk: “Wat ga jij zondag dan doen?” “Dan kom ik ook,” gaf Martijn aan. Zo, dat is dan heftig, drie dagen achter elkaar en dat in de kou.
Dus op zaterdagochtend vroeg eruit, fiets op de auto en naar Zoetermeer om eerst Rob op te halen. En wat was het koud zeg! De verwarming in de auto op z’n hoogste stand en na 15 km was het nog niet warm, brrrr. Bij Rob aangekomen, kwam hij al aanlopen met zijn spullen en fiets. Was het Rob wel of de verschrikkelijke sneeuwman? Bibberend van de kou gingen we naar Martijn. In plaats van dat hij buiten al stond te wachten, bleef hij maar wijs binnen. Maar goed ook. Martijn zijn fiets erop en op weg naar Nijkerk. Gek genoeg had ik er wel zin in.
Aangekomen in Nijkerk en geparkeerd op de plaatselijke P&R bij het station, maakten we gauw alles gereed en startten de GPS op. Gauw op pad, gauw warm fietsen. We waren net een kilometer of vijf op weg en net toen we dachten dat we de enigen waren die niet wijs waren, stonden er veel fietsers bij de sportvereniging van Nijkerk. Wat bleek, er was daar een tocht georganiseerd. De route van onze tocht kwam niet overeen met de georganiseerde tocht, dus waren we weer gauw met z’n drietjes en inmiddels wat warmer geworden. Of was het dat ik mijn vingers niet meer voelde?
De route was mooi, veel asfalt maar ook mooie brede gravelpaden. Zo gingen we door het bosgebied van ’t Loo en bij het paviljoen het Loo stopten we voor een bakkie en een Uddelaartje, wat dan weer een appelgebakje is. Na het tweede bakkie koffie was het weer tijd om op te stappen en weer de kou in. Maar de mooie route deed de kou vergeten. Het is een echte aanrader, maar dan in het zonnetje met 28 graden.
Wat ook nog te vermelden waard is, is het Solse Gat (https://historiek.net/solse-gat-legende-veluwe-drie-garderen/82391/), waar we natuurlijk foto’s moesten maken. En uiteraard de Zand Sculpturen in Garderen, waar je ook lekker appeltaart kan eten, maar daar reden we alleen maar langs.
Aan het eind, toen we weer in de auto zaten met de kachel op 25, kwamen we tot de conclusie dat het een mooie route is en dat we toch hadden genoten. Nou, morgen dan weer de Vossenjacht rijden door de modder. Ja toch, Rob?
