De tocht is volbracht en ik zocht een ander woord voor volbracht en daar kwam uit prestatie. Nou dat vind ik wel mooi, we hebben gepresteerd. Maar goed dat was aan het eind, er moest nog voor worden gefietst.
Vanochtend zijn we met een droge tent vertrokken uit Seehausen a. Staffelsee. En het eerste doel was Garmisch-Partenkirchen, maar eerst even langs de bakker voor een broodje en koffie en dan weer verder. De benen voelde stram en de kleine verhogingen deden nu al pijn hoe zou vandaag gaan? Kom ik die 9 klimmen wel over? Over Martijn en Rob maakte ik mij geen zorgen, Martijn had zijn fiets geruild maar niet voor een brommer maar voor een Spoednik weer trok Martijn de boel weer op gang en wij volgde braaf. Het was een mooie tocht naar Garmisch asfalt afgewisseld met gravel en dorpjes afgewisseld met bos. En dat 30 km lang.
In Garmisch aangekomen gingen we direct naar de beroemde springschans Die Große Olympiaschanze dat was prachtig om te zien en we hebben er veel foto’s van gemaakt. Nog onder de indruk gingen we nog een bakkie drinken in het restaurant met uitzicht op de schans.
Maar goed we moeten verder, nu kreeg ik het toch wel benauwd, direct moesten we een lange klim verteren en dat ging gelukkig goed, ik werd wel ingehaald door twee dames maar die waren op de e-bike. De afdaling ging ook lekker enten brak de hemel open dus gauw een regenjas aangedaan en even schuilen in een tunneltje. Nu gingen we Pass door en het was een mooie omgeving. De klimmetjes en valsplat werden volbracht en nu kwamen op een lange weg en het was wisselend omhoog en omlaag. Dit pad was supermooi maar bracht ons naar de volgende klimmetjes en die zijn zwaarder dan voorgaande, maar ik fietste er aardig tegenop, nou ja voor mijn doen dan, Martijn en Rob werden moe van het wachten. Zo trapte maar door en hadden we al 7 bergen geslecht. Als beloning kregen we een hele mooi afdaling en mijn zoon kan wel zeggen dat klimmen belangrijker is maar ik genoot van het dalen. Ondanks de bagage haalde we toch wel 69 km per uur.
Dan zag ik ineens de rivier Inn. En dat ging vol gas en aangevoerd dor de Spoednik gingen we nu over asfalt maar wel 10 km rechtdoor zonder bocht. Dus de vervelling kon toeslaan maar opletten is gewenst. Nu nog even twee klimmetjes en een kilometer of 10 dan kwamen we bij de camping aan. En dan voel je je benen je rug en handen want het was volbracht!!!
Morgen lekker uitslapen en dan hebben we nog een dag voor onszelf en dan gaan we fietsen 😅
