25-06-2025 – Happen en Trappen in Friesland

Van mijn ex-collega’s had ik een mooi cadeau gekregen: een cadeaubon om in te wisselen bij Happen en trappen (https://www.happenentrappen.nl/).
Dat was gelijk een beetje lastig, want ze beschikken over maar liefst 250 routes. Dus eerst maar eens een provincie gekozen, en dat werd Friesland. Wel zo leuk, omdat wij daar jaren geleden hadden gewoond. Het is leuk om er af en toe terug te gaan, en nu dus om te gaan fietsen. Zelf ben ik meerdere malen wezen fietsen in Friesland, maar nog nooit met een route van deze organisatie. Dus nu nog een route zoeken – omdat we de provincie al hadden bepaald, waren de opties beperkt tot 7 routes, wat het kiezen alweer makkelijker maakte. We kozen voor een route boven Leeuwarden met de naam *‘Elfstedenstad naar finish’*. De route is 55 kilometer, dus goed te overzien. Wij fietsen regelmatig tochtjes van 60 tot wel 80 kilometer. En trouwens, “wij samen” zijn mijn vrouw Gieneke en ikzelf, Nico. Mijn vrouw rijdt op een elektrische fiets en ik op een sportieve hybride fiets.

Nou, de route was bekend en we hadden de dag ook al vastgelegd: woensdag 25-06-2025. Het leek ons leuk om er nog iets aan te verbinden, dus kozen we ervoor om op dinsdag al naar Leeuwarden te gaan en in te checken in het Bastion Hotel, zodat we ook nog even in Harlingen konden rondkijken, en wellicht de stad in konden fietsen. Zo konden we woensdagochtend makkelijk naar het startpunt in Oentsjerk (Oenkerk) fietsen; dat was maar 12 à 13 kilometer van ons verblijf.

De Start
’s Ochtends zaten we vroeg aan het ontbijt – niet omdat wij dat nodig vonden, maar omdat je in het Bastion Hotel tot 09:00 uur kon ontbijten. Maar goed, zo konden we ons op het gemak voorbereiden op deze dag. We hadden afgesproken om om 10:30 uur te starten, dus om 09:30 uur pakten we de fietsen en begonnen we aan de 13 kilometer naar Oentsjerk. We hadden lekker de wind mee, dus konden op het gemak fietsen.

Nadat we Leeuwarden achter ons lieten, reden we door de weilanden en genoten we van de weidse omgeving. Ineens bedacht ik me dat ik deze weg kende – ik had hem al eens gereden tijdens de Winter Elfstedentocht. We kwamen in de buurt van het viaduct met de foto’s van de deelnemers. Toen we er waren, zei ik tegen Gieneke dat we even moesten stoppen om het viaduct te bekijken. Gieneke herkende het van televisie: André en Jannie waren hier onderdoor gevaren en hadden ook een tegeltje mogen plaatsen. Nou leuk hoor? Dacht ik iets nieuws te hebben 😊

Bij het viaduct stonden ook nog twee bezoekers: een vader en zoon. De vader had de Elfstedentocht écht geschaatst en zijn foto hing er ook bij. Het leuke was dat zij ook uit het Groene Hart kwamen, net zoals wij. De wereld is echt klein!

Maar goed, nu dan écht naar de start en tevens het eerste restaurant. We werden bij *Kafee It Wapen van Fryslân* geweldig ontvangen. Wat bleek? Ze waren speciaal voor ons eerder open gegaan. We kregen koffie en gebak – een goed begin van deze tocht. Ook kregen we wat tips en een voucher voor de andere stopplaatsen. “Nou, tot vanmiddag!” was de groet – dit restaurant was immers ook het laatste punt, maar we moesten eerst maar eens 55 kilometer fietsen.

En dus op naar Dokkum! Met de wind nog steeds in de rug was dat geen straf – het was lekker weer. Je kon tot aan de horizon kijken. De fietspaden doorkruisten aardappelvelden, tarweakkers, en soms kwamen we langs boerderijen en dorpjes zoals Rinsumageast en Damwâld – plaatsen waar ik nog nooit van had gehoord, maar leuk om doorheen te rijden. In Dokkum aangekomen was het even zoeken naar het restaurant – we waren er pardoes voorbij gereden. Dus een stukje terug en daar zagen we het dan: *Gewoan op ‘e Dyk*. Het adres? “De Dijk”. Nou, hoe konden we dat missen? Ook daar werden we hartelijk welkom geheten en kregen we een heerlijk voorgerecht met verse broodjes.

Ook Dokkum had ik op eerdere fietstochtjes wel eens gepasseerd. Aan de route naar de volgende stop kon ik al zien waar we zouden fietsen. We moesten nu naar Wyns (Winze) en dat ligt aan de Dokkumer Ee, logisch dus dat we deze rivier zouden volgen. Maar nu met de wind tegen 😊 Het was wel leuk dat ik mijn navigatie niet eens hoefde te raadplegen, dit fietspad kende ik goed. En eenmaal op dit pad kun je niet meer verdwalen, al doe je nog zo je best.

Maar ook op dit pad kwam nog een leuke verrassing: na veel boten ingehaald te hebben en Burdaard gepasseerd te zijn, kwamen we bij het Elfstedenbruggetje in Bartlehiem! Nou, wat een bekendheid voor zo’n klein bruggetje, maar wel leuk om te zien. En door naar het pontje bij Wyns. Aan de overkant moesten we zijn bij *Eetcafé De Winze*, waar we soep kregen – heerlijke tomatensoep met véél brood. Zo vers en lekker dat je automatisch te veel eet. Maar goed, daarna maar weer stevig op de pedalen. En dat deden we. Op naar Leeuwarden, voor het hoofdgerecht.

We fietsten Wyns uit en zagen omleidingsborden. Ik dacht nog: ach, dat zal wel meevallen – fietsers kunnen toch overal door? Maar na een kilometer of drie was de weg hermetisch afgesloten. Dus ook voor een eigenwijze fietser uit het Groene Hart. Met een “Zie je wel” van mijn vrouw gingen we weer drie kilometer terug. De omleiding was duidelijk, en met behulp van de navigatie kwamen we weer op het juiste pad.

Door het (té) drukke Leeuwarden bereikten we restaurant *In de Brouwerij*. Daar mochten we kiezen uit twee hoofdgerechten, en wij kozen kipsaté met patat. Ze boden ook soep aan, maar dat sloegen we af – die van Wyns was al meer dan genoeg.

Na dit heerlijke hoofdgerecht begonnen we aan de laatste etappe. We wisten al dat dit vrijwel dezelfde route zou zijn als in de ochtend, en dat we hem ook nog een keer terug moesten. Maar het mooie was: we kenden hem nu goed, en dus waren we al snel weer in Oentsjerk. Daar kregen we het toetje, ook dat was lekker. En na nog een bakkie koffie konden we de tocht geslaagd afsluiten.