Voor woensdag waren de voorspellingen goed: het zou wat kil beginnen, maar later zou er een lekker zonnetje zijn. Naar de wind had ik niet gekeken. Wat zal ik gaan fietsen? Ik zag een mooie route en besloot deze te gaan doen. Het is de gravelroute door de Krimpenerwaard. Nou, wat zou je kunnen verwachten? In Zuid-Holland is er niet veel gravel, dus om een complete route te maken lijkt mij ook lastig.

In de ochtend heb ik de “Merida Silex 7000”, ook wel “gravelbike” genoemd, klaargezet en alles deed het nog. Dus gauw op pad. De echte route begint richting Gouderak, dus eerst Waddinxveen uit en het Weegje door om dan na 10 km op de juiste route te komen.

De route begon gelijk met een gravelspoor, maar na een kilometer of 2,5 hield het alweer op. Na een lastige oversteek ging ik een heel smal bruggetje over en kwam op een pad uit dat door het gras ging. Dus niet echt gravel, maar wel leuk bedacht. Na wat bochtjes en bruggetjes kwam ik weer op het asfalt. Ik had nu 15,5 km erop zitten en was erg benieuwd wat er nog zou komen. Ik kwam in Haastrecht uit bij de molen en langs het hoveniersbedrijf De Molen. Richting het zwembad en dan het bruggetje over. Ah, dat klopt, hier was vroeger gravel, maar al een lange tijd is dit geasfalteerd. En zo ging het naar Schoonhoven, waar de pont net wegging. Bah, dat is balen, nu mag ik een half uurtje wachten. Maar kijk, de pont kwam terug en deed één poortje open. Dat is pas service.

Na een tijdje op de dijk ging het linksaf en op 32 km kwam ik op een gravelpad en dat ging lekker door. Af en toe was er wat asfalt, maar dan ging het gauw weer over op gravel. Van Groot-Ammers tot Nieuw-Lekkerland was het dus gravel en nu weer de dijk op. Nu was Kinderdijk aan de beurt, je weet wel, die van de molens en toeristen. Zigzag ging ik erdoorheen en miste op een haar na een fotograferende toerist die midden op het fietspad stond. Maar goed, zonder gekke dingen gingen ik naar Oud-Alblas en zo over de Noord naar Sliedrecht. Daar ging ik rechtsaf, dacht ik, maar daar was een op breking. Vragen aan de handhaver of ik erdoor mocht hielp niet en ik moest omrijden.

Maar omrijden ging niet, ik kwam niet meer op de route. Dan maar naar de Van Brienenoordbrug en dan de route weer aanzetten. Bij de Van Brienenoordbrug had ik het wel gehad en ik zocht de kortste weg naar huis. Ik wist wel dat de originele route Hitland nog zou aandoen omdat daar gravel is, maar ik bleef op het asfalt en via Nieuwerkerk en Moordrecht ging ik naar huis.

Met 100 km op de teller had ik toch een mooie tocht gemaakt.