2022-05-22 – 11merentocht

Ook de 11 merentocht had ik dit jaar op mijn lijstje staan, alleen het is zover helemaal in Sneek.
Wie kan ik zo gek krijgen om mee te gaan? Rob wilde wel mee, tot hij hoorde hoelaat we op pad moesten.
Ik zal daar kort over zijn en de discussie op Whatsapp besparen maar ik zou om 05:45 uur bij Rob voor de deur staan, dus zelf moest ik om 05:15 uur in de auto zitten. Nu had ik de avond ervoor nog een afspraak met de Wereldrandoneurs, die hadden het clubhuis geclaimd om deelnemers daar te laten rusten en waar we soep en broodjes gingen serveren. De eerste fietsers konden er om 12:00 uur zijn, o nee dat schrijf ik verkeerd 24:00 uur moet dat zijn dus midden in de nacht. De drukte lag tussen 24:30 uur en 01:30 uur maar het kon doorgaan tot 03:30 uur. Maar daar kon ik niet op wachten, dus gauw naar huis om nog gauw 3 uurtjes te gaan slapen en klokslag 05:45 uur bij Rob voor de deur te staan.
Wij hadden besloten om door de polder te rijden omdat de afsluitdijk voor vertraging kon zorgen, rijdend tussen Almere en Lelystad zag het weer er niet goed uit. In de verte zagen we vlagen van regen en het was flink bewolkt, de zin nam behoorlijk af en dat liet Rob ook weten ook. Zo kwamen we pratend over het weer in Sneek aan en wat opviel was dat het wel droog was maar o o wat een wind. En hadden we er nog zin in? we zijn in elk geval gaan inschrijven en een bakkie gaan doen. De entourage en enthousiasme van de locatie en de vrijwilligers deden ons wel opfleuren en éénmaal op pad was het met windje mee ook wel weer fijn dat we wel gestart zijn.
Gelijk fungeerde we als de veegploeg en haalde andere deelnemers in. Wij waren best laat gestart namelijk om 08:30 uur terwijl het startadvies 08:00 uur was. Dus nu was de inhaal race begonnen. Aan het einde van het met de wind mee fietsen draaide we naar het westen en het werken was begonnen. Rob zag in de verte een groepje van 5 man rijden en het was wel heel aantrekkelijk om er naar toe te rijden, maar met winkracht 6 tegen was dat niet zo makkelijk. Dat werd dan koersen en met 31 a 32 km per uur kwamen we steeds dichterbij. Het motiveerde echt wel om door te racen en we haalde ook nog wel een enkeling in die stil leken te staan. Bij het groepje gekomen en een goede positie ingenomen zagen we twee echte friezen op kop rijden met daarachter twee jongelingen en een losse rijder, gewillig lieten wij ons meezuigen tegen de wind in en het leek de voorrijders niets te deren. Na een tiental kilometers vonden de jongelingen het nodig om het over te nemen en moesten we best scherp zijn om er bij te blijven. De 5e rijder liet zich zo wie zo al zakken en het ging er stevig aan toe en de kilometers gingen gemakkelijk voorbij. Tot bleek dat de voorrijders zich compleet hadden opgeblazen. Nu was het onze beurt om op kop te gaan, samen naast elkaar en 5 man erachter kwamen we tot een aardige snelheid al had de wind niet afgenomen. Zo reden we met 32 in het uur door en haalde nog meer rijders in en ook nog groepjes en achterom kijkend zag ik de 5 man harken om bij te blijven. Maar het ging goed het snel en dat bleek wel toen Rob omkeek en niemand meer achter ons zag. Ze waren dus gelost. oké dan nu maar weer op zoek naar een nieuw groepje en ja hoor in de verte weer een groep en hup erachter aan terwijl ik zat te denken of het wel verstandig was om zo te jagen kwamen we een groepje achterop maar de snelheid was niet goed dus! er op en erover. Deze fietsers gaven naar elkaar aan om aan te sluiten en gingen uit het zadel om snelheid te maken, maar na de eerste minuut hadden we ze gelost. Waren we dan echt zo sterk? het voelde in ieder geval wel goed. Als een goede veegploeg bleven we maar deelnemers inhalen en om vervolgens achter te laten.
Daar was de eerste stempelpost er waren er 5 en daar konden we ook water tappen en een bolletje of een reep mee pakken. We hadden nog steeds geen zin om echt te stoppen dus gauw weer in de pendalen en weer trappen tegen de harde wind. Voor ons reed weer een aardig groepje en we sloten aan al waren ze wel onrustig en wisselde ze steeds van plaats, ook trapte er één zo hard dat hij regelmatig door zijn tandwielen trapte. Maar het in de luwte rijden won het van het onrustige maar het was wel opletten geblazen. Zo reden we tientallen kilometers mee en konden we bij komen van de inspanningen hiervoor, al leek het aardig op koersen in plaats van toeren. Weer een controle weer stempelen maar niet te lang wachten lekker doorrijden we moesten immers nog een heel eindje.
Bij de vierde controle en verzorgingsplek hebben we wat meer tijd genomen en ook nog even de bosje opgezocht. Zullen we weer gaan? we keken elkaar aan en dachten hetzelfde was er dan geen groepje die ook opstapte? jawel maar dat waren veel oudjes en ze zagen er niet uit of dat ze wel door zouden rijden, maar een beetje peddelen was tocht ook wel lekker dus er achteraan. Toen zag ik dat je je goed kon vergissen en dat de eerste indruk niet altijd goed was. De oudjes knalde door en in een stevig tempo vervolgde we de weg.
en in een stevig tempo vervolgde we de weg. Voorin wisselde het ene oudje voor de andere maar deed niets aan de snelheid die lag hoog. en hoog genoeg om nog meer groepen in te halen, nou we hadden de late starttijd aardig ingehaald tot “De Brug” de brug ja die ging open op zich geen probleem natuurlijk even een bootje erdoor en we konden weer gaan dachten wij. Maar niets was minder waar, tientallen zeilboten en zeilbootjes trachtte onder de brug door te gaan. Ja trachtte de stevige wind inmiddels 6 tot 8 deed de zeilboten achteruit varen waar ze de andere boten weer in de paniek lieten schieten. Twee rubberboten met sterke motoren hielpen de zeiljachten om er door te komen, als volwaardige sleepboten trokken ze de ene na de andere boot door het gat. Ook hielpen ze de in paniek geraakte schippers weer op gang en mensen die hangend aan de kant zich stevig vasthoudend redde ze van een nat pak. Het was wel geweldig om te zien maar nu wilde ik ook weer door. Na een drie kwartier en een laatste redding ging de brug weer dicht en voor ons weel open, honderden fietsers stonden inmiddels achter ons en gelukkig stonden wij redelijk vooraan met de nu tot “Onze groep ” omgedoopte rijders. zo reden we vlot weer naar een andere brug met minder spektakel de bootjes hadden nu de wind mee. De inmiddels omgedoopte bruggentocht ging ook voorspoedig en we kregen de wind nu iets gunstiger. We bleven bij het groepje en deze rijders woonde allemaal in Sneel dus wisten zij blindelings de weg en de pijlen en de navigatie hadden ze niet nodig. we besloten er bij te blijven en gingen ook mee helpen om met grote snelheid op Sneek aan te gaan waar het broodje Hamburger als beloning lag te wachten.Ook dit was weer een mooie tocht,
wat opviel: er waren geen paaltjes er stonden vrijwilligers op de gevaarlijke plekken en zo kwamen we ongeschonden en zonder ergenis door deze 150 km tocht. Een echte aanrader om deze tocht eens te gaan rijden, voor volgend jaar staat hij op 13 mei,

maar of ik dan weer ga?