Dé Hel van Twente

Al een aantal jaren heb ik deze toertocht in het vizier, een tocht die midden in de week georganiseerd is en wel op een woensdag. De tocht die oorspronkelijk georganiseerd werd voor medewerkers van de PI, dus iedereen die werkzaam is voor de gevangenis ed dus niet voor de inwoners daarvan.
Eindelijk was het zover en in 2020 gauw ingeschreven en toen kwam de Corona. De tocht ging niet door maar de inschrijving blijft staan voor volgend jaar.
Maar goed dat jaar daarop kwam het er ook niet van en eindelijk op 18 mei 2022 was het zover, de tocht gaat door. En gelukkig kon Rob ook.
Dus alles gepakt en gezakt de fietsendrager erop en om half zeven op pad. Zo vroeg? nee hoor zo laat. Omdat het dik twee uur rijden is naar Almelo waar de start is zijn we al op dinsdagavond op pad gegaan. Om negen uur in de avond kwamen we aan bij Anne, Anne is een B&B in Rijssen en is betaalbaar en op nog maar 17 km van de start. Maar Rijssen hebben we verder niet gezien, we werden goed ontvangen met koffie en gebak en kregen een rondleiding. Na dat we de fietsen gestald hadden en de kamer gevonden zijn we op het bed gevallen om niet meer voor de ochtend op te staan of het was om de tanden te poetsen.
Na een goede nachtrust en een overheerlijk en uitgebreid ontbijt gingen we op pad naar de start.
Op de startlocatie aangekomen zag je gelijk dat het geweldig was georganiseerd het was erg druk met vooral veel vrijwilligers. Je zou er jaloers op worden dat de organisatie zoveel vrijwilligers op de been hebben gkregen. Dit lukt bij ons in het westen niet.
Eerst maar eens inschrijven, je kon kiezen welke inschrijftafel het rustigste was er waren er namelijk vier en dan ook nog twee inschrijftafels voor wie geen Scan en Go had, goed geregeld dus.
Dus nu op pad maar eerst Fons zoeken, Fons hadden we aangegeven dat we deze tocht gingen rijden en hij wilde gelijk mee. Het was voor hem immers een thuiswedstrijd en kwam op de fiets vanuit Hengelo.
Nu waren we compleet en konden we echt starten, eerst door de controle en daarna maar de pijlen volgen. De GPX / navigatie maar niet opgestart omdat de hele tocht (200 KM) uitgezet was met pijlen, maar wel even wennen wij zijn gewend om op ooghoogte de pijlen op te hangen maar in Twente doen ze het op een paaltje op de grond, mede daarom had ik de eerste 10 km geen pijl gezien. Maar Fons die hier goed de weg wist loodste en gidste ons er zo doorheen.
Wel fijn om een gids bij ons te hebben die ook de taal (dialect) spreekt zo begreep Rob ook wat er gevraagd werd onderweg.
Zo en nu maar eens gaan kijken of we een groepje konden vinden die onze snelheid aan kon of liever die wij aankonden. Dat lukte al heel gauw en we sloten aan bij een ongeregeld vrienden groepje die heel nerveus maar wel hard reden. Het was dus goed opletten. Met deze snelheden schoten de kilometers onder je vandaan en voor je het wist hadden we er alweer een 60 km gereden. Daar op een hoek stond een tent met service maar was duidelijk niet voor ons en trouwens het was veel te vroeg om te stoppen. Dus een beetje onwennig reden we met z’n drieën door, met z’n drieën? ja wij hadden een pijl gemist en waren wat achterop geraakt, maar een paar kilometer verder kwam er een groep Tubbergers ons voorbij en hoewel deze groep nog harder ging was het goed bij te houden. Zo sloten we aan bij de vorige groep. Met een grote groep gingen we verder en kwamen we bij onze verzorging plek even water bij tanken, reep aangepakt en een krentenbolletje naar binnen gewerkt en we gingen weer verder voor de volgende 120 km. Al gauw werden we weer bij gehaald door de Tubbergers en konden weer onze plaats achterin aannemen. Nog steeds voelde wij ons sterk en met een beetje aanzetten in de bochten konden we dit goed en lang volhouden. We konden zelfs genieten van de omgeving en waren wel blij met deze groep. Snelheden tussen de 35 en 42 waren heel gewoon MAAR het klimmen moest nog komen en dat is zeker niet mijn favorite bezigheden. een aantal stukken vals plat was ik wel goed doorgekomen maar het zwaardere werk moest nog komen. Hup naar het eerste klimmetje Rob en Fons waren al gevlogen en ik deed mijn best, tot mijn verbazing was ik niet eens de langzaamste en kon met een afdaling weer aansluiten. De groep werd weer herenigt en we konden naar de volgende berg of moet je heuvel zeggen? Hier hetzelfde en ploeterde naar boven. éénmaal boven aangekomen zag ik met grote letters verzorging, dus gauw de plek op water tanken bolletje gepakt en zoeken naar Rob en Fons maar die waren nergens te bekennen dus ik helemaal alleen op pad naar beneden en halverwege kwam ik Fons tegen en daarachter Rob deze hadden het bordje verzorging niet gezien en waren zo naar beneden geknald. Dus even terug naar de verzorging omdat Fons en Rob ook de bidons moesten vullen en omdat we er toch waren een stuk banaan gepakt.
Nu dan echt op pad, de vertraging was achteraf niet zo erg omdat we direct weer met onze Tubbergers mee reden dus hop weer in de beugels en in het wiel. Tot de splitsing van de 160 en 200 km ook het groepje splitste zich en alleen de hardrijders bleven over en achteraf gingen deze te snel en zeker omdat we nog een serieuze hobbel tegen kwamen. Maar goed geen problemen het was nog maar 30 km. De laatste verzorgingspost aangedaan en in een dorpje even koffie en Cola gedronken om genoeg suikers te hebben voor het laatste stuk. Fons gaf aan dat hij 10 km voor het einde richting Hengelo zou gaan en wij verder naar de start. We reden nog achterop de plaatselijke Toervereniging uit Rijssen en lieten ons lekker mee trekken. Nu nog 10 km zonder Fons en zonder groep. Gestadig gingen we verder maar wel de snelheid hoog gehouden en zo reden we Almelo weer in maar waar was de finish nou, we hadden er al 200 op zitten. weer een paadje naar rechts weer een paadje naar links er kwam geen eind aan en eindelijk zagen we de vlaggen en de finish waar een overheerlijk broodje hamburger lag te wachten

Een geslaagde tocht zonder lekke banden zonder gedoe en wat ook handig was zonder stoplichten.