Ede – West Veluwe
Zaterdag 22 maart stond weer een avontuur in Gelderland op het programma en we gingen voor de 160 km. De hele week keek ik naar de Buienradar: dan weer regen, dan weer droog, maar steeds gaf het aan een stevige wind uit het oost-zuidoosten. Nou ja, als het zonnetje maar gaat schijnen.
Martijn liet verstek gaan; hij had geen zin om met ons mee te gaan, of hij vond het te ver, of hij wilde misschien op tijd thuis zijn. Maar wij hadden een goede vervanger aan Ingrid, en een dame in het peloton houdt de heren in toom.
Om 08:30 uur kwamen we aan in Ede bij het fietscafé “Anderhalf Bar”. We wisten dat deze nog niet open zou zijn, maar Rob had een goed idee: we zouden snel naar Harderwijk rijden en dan op 50 kilometer voor de koffie gaan. Nou, dat was een goed plan!
Maar goed, eerst de fietsen klaarzetten en dan onszelf. Wat doe je aan? Het was 12 graden en er stond een stevig windje, dus in ieder geval in het lang. Uit mijn tas pakte ik mijn spullen en stopte wat gelletjes en repen in mijn zak. Vervolgens gingen we op pad.
Zoals gezegd met z’n drieën. De start was op deze route nog niet zo verrassend; zo waren we de vorige keer ook gestart. Al gauw kwamen we op het fietspad door de Edense Heide en we merkten dat het weer heel lekker was, zeker veel beter dan de laatste keer. Het scheelde al 8 graden.
En zo reden we langs Wekerom, waar we het ergste vals plat hadden gehad, naar Kootwijk. We waren het gedrieën eens dat het weer een mooie route was en Ingrid glunderde van oor tot oor. Bij elke verhoging zag ik stiekem haar voorwiel dichterbij komen; Ingrid wilde duidelijk testen wat haar krachttraining van de afgelopen tijd had opgebracht.
Na Kootwijk reden we nog steeds zonder koffie gestaag door. Zag ik het nu goed? Zag ik daar een kring van mensen in het veld staan? Wat was dat? Toen we dichterbij kwamen, zagen we het pas: het waren de “drie Totems”, houten beelden die daar stonden. Nu hadden we geen tijd om er lang naar te kijken; we moesten nog naar de koffie, en als dat op 50 km zou zijn, moesten we nog 6 km. 
Dus zo door de Ermelosche Heide en de Oude Zwolse Weg naar de koffie! Dachten we. Maar op dit stuk richting Hierden en het Zeepad was er geen uitbater te vinden en daarnaast was het niet 50 km maar reeds 68 km. Een goede misrekening, maar dat hebben we vaker.
Dus zonder de koffie en appeltaart met stevige tegenwind verder en uitkijken naar een locatie met koffie. Om Nunspeet reden we op Vierhouten af en daar was op 90 km een hotel van Fletcher. 
Dat gaf de verlossing en we konden buiten in het zonnetje genieten van onze meer dan verdiende koffie met appeltaart.
Dan weer op pad. We hadden nog 70 km voor de boeg. Door de bossen over een mooi fietspad gingen we verder en de ergste tegenwind hadden we achter ons gelaten. Zo reden we lekker langs Elspeet en Uddel richting Garderen, langs de Molen de Hoop, om vervolgens naar Radio Kootwijk te rijden.
Maar voor Radio Kootwijk hadden we nog een echte berg, en ja, een echte. De berg staat ook op myCols en staat beschreven als “Hoog Buurlose Heide Braamberg – Radio Kootwijk – Nederland”. Nou, met z’n naam is het wel een echte berg met een gemiddelde stijging van 2,8% over 600 meter. Nou, daar moesten we wel even van bijkomen. En dat bijkomen kon bij Radio Kootwijk; daar moet je altijd even stoppen en daar moet je ook altijd even een foto maken.
Nu naar de Genieweg en gelukkig ging dit vals plat naar beneden en met een lekker windje in de rug ging het lekker. En nog steeds konden we genieten van de mooie omgeving.
En zo fietsten we lekker met een omweg weer terug richting Ede, waar in de laatste 2 km het lampje aardig uitging. Maar wat een mooie omgeving en heerlijk om te fietsen in dit gebied.
Volgende week fietsen we nog een keer in Gelderland en dan hebben we het wel even gehad. Dan zoeken we weer een mooi avontuur.
Ontdek alle avonturen van de Cycling Wanderers op deze site!
Mis het spannende avontuur ‘Fietsen naar de Alp’ niet op Cyclingwanderers.nico-offerman.nl. 🚴♂️🚴♀️
